ဒီမနက္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ေရွ႕ ခပ္အုပ္အုပ္ မယ္ဇလီပင္ေအာက္က အစိမ္းေရာင္ ခံုတန္းထက္မွာ ဂါ၀န္အနက္၊ အေႏြးထည္ အျဖဴနဲ႔ ေမြးရက္ကို အလံထူဖို႔ ခြန္အားေတြ ကၽြန္မ ယူခဲ့တယ္ ေမေမ …. တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ဂုတ္၊ ၀မ္းဗိုက္နဲ႔ အၿမွီးဖ်ားမွာ အျဖဴေရာင္စြက္ထားတဲ့ တစ္ႏွစ္သားေလာက္ ေခြးမည္းေလးတစ္ေကာင္ အနားမွာ ရစ္သီရစ္သီနဲ႔ …. သူနဲ႔အေရာင္တူလို႔ ထူးဆန္းေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕ေလ …. က်ီးကန္းတစ္သိုက္ကေတာ့ ေတာင္းေမွာက္အၾကည္႔၊ သပိတ္ေရာင္ အေတာင္ေတြနဲ႔ ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ကို မမႈအားဘဲ အလုပ္မ်ားေနၾကခ်ိန္ေပါ့ …. ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္တဲ့အခါ စကားပြင့္ေတြက ေလအေ၀ွ႔မွာ ပန္းသက္ေျခြၾကသလို၊ မေလးရွားပိေတာက္ ရနံ႔ေလးေတြ ေလသင့္ရာပါလာေတာ့ စိတ္ထဲၾကည္ႏူးမိျပန္ေရာ …. ေလာကအလယ္မွာ ပန္းခင္းေသာလမ္းကို  မေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ အမိတကၠသိုလ္က စကား(ပန္း)ခင္းေသာ လမ္းေတာ့ ကၽြန္မေလွ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ ေမေမ …. ဒီလိုပဲ အဓိပတိ လမ္းမထက္မွာ ကၽြန္မ ေျခရာေတြ ခ်ဖူးခဲ့ၿပီ …. သစ္ပုပ္ပင္ႀကီးေအာက္က ကိုင္းဖ်ားေတြကို ကၽြန္မ ေမာ့ၾကည္႔ခဲ့ဖူးၿပီ …. ဥၾသနဲ႔အတူ တကၠသိုလ္တစ္ခြင္က ေက်းငွက္သံေပါင္းစံုကို ကၽြန္မ နားေျငာင္းခဲ့ဖူးၿပီ …. ကံ့ေကာ္နဲ႔အတူ သစ္ပင္မ်ိဳးစိတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္မ ထိေတြ႔ခဲ့ဖူးၿပီ …. ေခတ္အဆက္ဆက္က တကၠသိုလ္ရဲ႕ ေပ်ာ္စရာ အေငြ႔အသက္ေတြ၊ ရာဇ၀င္တြင္ခဲ့တဲ့ သမိုင္း အစဥ္အလာေတြကို ကၽြန္မ ပူး၀င္ခံစားခဲ့ဖူးၿပီ …. အသစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း အမိတကၠသိုလ္ရဲ႕ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္က အစိမ္းေရာင္ ေပၚတီကို၊ အျဖဴေရာင္ မုဂ္ေပါက္သံုးခု၊ ေၾကးညွိေရာင္ ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ၀င့္ထည္ေနတုန္းပဲ ေမေမ …. ဒီေျမေပၚမွာ ပြင့္ခဲ့သမွ် ပညာပန္းေတြ ကမာၻအရပ္ရပ္မွာ ေမႊးပ်ံ႕ေနၾကၿပီေလ …. အနာဂတ္အတြက္ ကၽြန္မဟာ အုတ္တစ္ခ်ပ္လား၊ သဲတစ္ပြင့္လား ကိုယ့္ကိုယ္ကို မကြဲျပားေပမယ့္ ဒီဦးေႏွာက္ထဲက ပန္းေတြကေတာ့ ေသေတာင္ မႏြမ္းဘူးဆိုတာ ယံုၾကည္တယ္ ေမေမ …. မဟူရာ ၀တ္ရံုထက္မွာ ပန္းေသြးတစ္ခါ၊ စိမ္း၀ါတစ္လွည္႔ ကၽြန္မပခံုးေပၚ တင္ဖူးခဲ့ၿပီ …. ဒီေျမထဲက အထင္ကရ သမိုင္းလွတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ ဘယ္လက္တစ္ဖက္အတြက္ ဘ၀ပန္းဦးကို တံပိုးတင္ဖူးခဲ့ၿပီ …. လက္ခလယ္ေလး ဘုထြက္ေအာင္ လက္ေရးလွလွ ေရးတတ္တဲ့ အျဖဴအစိမ္းဘ၀ရဲ႕  ညာလက္တစ္ဖက္ဟာ အခုေတာ့ “မိႆ” အမည္တပ္ ကေလာင္မွတ္ခဲ့ဖူးၿပီ …. အမိတကၠသိုလ္က ခြန္အားေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ေရွ႕ဆက္ခ်ီတက္ဖို႔ သတိၱေတြ ကၽြန္မ အေသြးအသားထဲမွာ လွည္႔ပတ္ စီးဆင္းႏိုင္ေအာင္ ဒီေန႔ကစ ေနရာေပးလိုက္ပါၿပီ ေမေမ ….

တစ္ခ်ိန္က ဒီလိုေန႔ေတြမွာေပါ့ ….
ဧရာ၀တီတိုင္း နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ
ေရႊဘုန္းပြင့္ဘုရား ေနာက္ကြယ္နားက
နဂါးတစ္ေကာင္ လိုက္ပို႔ေဆာင္လို႔
ေဆးရံုျပတင္းခ်ပ္ နတ္ေခ်ာင္ထြက္ေအာင္
သက္ကိုလုလွ်က္ အားအင္ခက္ႏွင့္
မိႆမည္ရ စေနမကို
ေမေမေအာ္ဟစ္ေမြးခဲ့ဖူးတယ္
အာရံုအတက္ ဒီလိုမနက္မွာ
မိသားစုဘ၀ တတ္ႏိုင္သမွ်နဲ႔
မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ကပ္ၿပီး
ေမြးေန႔အလွဴေပးခဲ့ဖူးတယ္
ေဖ၊ေမလက္ဆြဲ ဘုရားပြဲႏွင့္
ပြဲေစ်းအစံု ရုပ္ရွင္ရံုမက်န္
ဘ၀ပန္းၿခံထဲ ေျခခ်ရဲေအာင္
ကၽြန္မေလွ်ာက္လည္ခဲ့ဖူးတယ္
ႏႈတ္ဆက္စကား လက္ျပမသြားဘဲ
ခဏေရာက္လာ ဧည္႔သည္သာလို
ဘ၀စည္းျခား ထြက္ခြာသြားတဲ့
ေမာင္ေလးနဲ႔လည္းေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္
ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္ငွား ဆရာအားျဖင့္
တာ၀န္တစ္ဖက္ ထမ္းေဆာင္လွ်က္သာ
နာမည္ေကာင္းတြက္ လက္မွတ္ျဖတ္ဖို႔
သင္ေပးရင္းလည္းေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္
ပုဂၢၢလိက သူေ႒းစံုၾကားမွာ
အခ်ိန္နဲ႔ေငြ လဲလွယ္ေစဖို႔
ဘာသာစကားတစ္ခု အရင္းအႏွီးျပဳရင္း
ရင္ေဘာင္တန္းလည္းေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္
မုန္ယိုေနတဲ့ သားရဲတြင္းထဲ
ေလာကဓံကို ေဆးထိုးသတ္ဖို႔
အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္းဘ၀နဲ႔
ငရဲက်ေအာင္လည္းေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္
အနားဖြာတဲ့ ေလာဘစိတ္သံုး
ေရေပၚကဆီ လုပ္ခ်င္ေဇာနဲ႔
မ်က္ႏွာသိရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ
အသုဘ၀တ္ရံု မ်က္လွည္႔ပြဲကို
၀င္ႏႊဲရင္းလည္းေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္
….. အခုေတာ့ …..
ခဲယဥ္းဆိုးယုတ္ ခြန္အားဆုတ္ေအာင္
မြတ္သိပ္ဆင္းရဲ သံသရာထဲမွာ
အထု၊ အေထာင္း မ်ိဳးစံုေကာင္းလည္း
စာနာသနား၊ အၾကင္နာထားၿပီး
တန္ျပန္ေမတၱာ ဘ႑ာကိုသာ
ရွာမွီးေ၀မွ် ဂရုဏာျပရင္း
ေလာကထဲမွာ ေပ်ာ္တတ္လာၿပီ
….. ေက်းဇူးအရွင္ ေမြးမိခင္ေရ …..