ခ်စ္သူေရ….
                မင္းအေပၚခ်စ္ခဲ့ျခင္းမွာ မင္းျမင္သာေအာင္ ေျပာျပဖို႔ ငါ့မွာ စကားလံုးေတြမရွိခဲ့ဘူး…. မင္းေမးတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းမွာ ငါဟာ က်ရံႈးရတာခ်ည္းပါပဲ… ခ်စ္ပဲခ်စ္တတ္ျပီး စာမဖြဲ႔တတ္ခဲ့လို႔ေပါ့… ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္ေရးတာ ဖတ္ဖူးခဲ့တယ္..              ” ခ်စ္သူကို ျမင္ေနရျခင္းအတြက္ မ်က္၀န္းေတြမွာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဆိုတာ မရွိႏိုင္ဘူး ” တဲ့…. တကယ္ပါ.. တခါတခါ မင္းကိုမွ ေရြးျပီး မ်က္စိက်ခဲ့တဲ့ ငါ့မ်က္၀န္းေတြကိုေတာင္ ငါမုန္းမိတယ္… မင္းရဲ့စြန္႔ပစ္ျခင္းမွာ ခဏခဏလဲျပိဳဆင္းလာတဲ့ ငါ့မ်က္ရည္ေတြလည္း ငါမုန္းတယ္… မင္းအသံကိုမွ တမ္းတမ္းတတ ျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ နားႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ငါမုန္းတီးမိတယ္…. ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ ငါ မင္းကို မမုန္းဘူးခ်စ္သူ… မုန္းလို႔မရခဲ့ဘူး……
                မိုးေတြရြာတိုင္းလည္း တို႔ႏွစ္ေယာက္စေတြ႕ခဲ့တဲ့ .. ဇူလိုင္လရဲ့ မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြ ေၾကြဆင္းေနတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ ကို ငါအမွတ္ရမိပါရဲ့… ခုေတာ့ မိုးဖြဲေတြနဲ႔အတူ ငါမုန္းတီးတဲ့ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ကိုငါကိုယ္တိုင္ ေျခြခ်မိျပန္ျပီ…..မင္းကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် ငါ့ကိုယ္ငါျပန္မုန္းတီးမိတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း.. မင္းကိုေမ့ထားခဲ့ႏိုင္ဖို႔ ငါ့ရဲ့ရွင္သန္မႈေတြကို ငါကိုယ္တိုင္ရပ္တန္႔ လိုက္ခ်င္မိတယ္…
                ကိုယ့္ရဲ့ခ်စ္သူဟာ ကိုယ္ကလြဲလို႔ တစ္ျခားေသာသူတစ္ေယာက္နဲ႔ ထိုက္တန္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳး ဘယ္လိုခ်စ္သူမ်ိဳးက ေတြးႏိုင္မွာလဲ.. ကိုယ့္ခ်စ္သူဟာ ကိုယ္နဲ႔သာ အထိုက္တန္ဆံုးလို႔ ခ်စ္သူေတြတိုင္းေၾကြးေက်ာ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ္မဟုတ္ တဲ့ ဟျခားေသာသူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ မင္းဘ၀ကို ခပ္ေ၀းေ၀းတစ္ေနရာကေန ေငးေမာနာက်င္ေနရတယ္ဆိုတာ မင္းသိႏိုင္ပါ့မလားခ်စ္သူ… နာက်င္ရမယ္မွန္းသိရက္နဲ႔ မင္းအနားကိုမွ ခဏခဏသြားခ်င္ေနမိတဲ့ စြဲလန္းတတ္တဲ့ စိတ္အစံုကို ငါဘယ္္လို နိယာမမ်ိဳးနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရပါ့မလဲ..
                 ေၾသာ္..
                         ခ်စ္သူကိုျမင္ေနရျခင္းအတြက္ မ်က္၀န္းေတြမွာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈဆိုတာ ရွိမွ မရွိႏိုင္ပဲေလ….
                         ခ်စ္သူ႔အသံကိုၾကားေနရျခင္းအတြက္ နားေတြမွာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈဆိုတာ ရွိမွ မရွိႏိုင္ပဲေလ….
ျပီးေတာ့….
                         ခ်စ္သူကို ခ်စ္ေနရျခင္းအတြက္  ငါ့ႏွလံုးသားမွာလည္း
                                    တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈဆိုတာ ရွိမွ မရွိႏိုင္ေတာ့ပဲေလ…..

( ခ်စ္တတ္ေသာသူတိုင္း ခ်စ္ျခင္းမွာ နာက်င္ျခင္းေတြကင္းပါေစေလ…. )