နွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန့။ အဲဒီေန့ေပါ့ မင္းငါ့ကို ဘာမွနွတ္မဆက္.. အသိမေပးပဲနဲ့ ေလာကၾကီးကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့တာ…..တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ငါက မင္းအေၾကာင္းကို အၿခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ့ စကားလက္ဆံုက်ေနမိတာ…။…..။ ေမာင္ၾကီး၊ သီဟေမာင္၊ ၿပီးေတာ့ (ဆရာမေတြမင္းကိုေခၚၾကတဲ့) ရွည္ရွည္ေကာင္၊ အရွည္ၾကီး။ မင္းရဲ့နာမည္၊ ေနာက္မင္းရဲ့ နာမ၀ိေသသနေတြအမ်ားၾကီး။ ငါဘယ္ေတာမွ မေမ့နိုင္ဘူး။ မင္းက အရပ္ရွည္သလို စိတ္လည္းရွည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါလက္လွမ္းမမွီတဲ့ အရာေတြကို မင္းကေၿခဖ်ားေထာက္ေလးေထာက္ၿပီး ယူေပးခဲ့ဖူးတယ္…ငါကမင္းကိုၿပန္လုပ္ေပးနိုင္တာက စားပြဲခံုေအာက္ထဲ ၿပတ္က်သြားတဲ့ မင္းေဘာလ္ပင္ကို ၿပန္ေကာက္ေပးနိုင္တာပဲ ရွိခဲ့တယ္… မင္းေၿပာေတာ့ မင္းေဆးရံုကဆင္းရင္ ငါတို့…. ထံုးစံအတိုင္း ေရွာ့ပင္းေမာေတြေလ်ွာက္သြားၿပီး ေဘာလ္ပင္ေလးတစ္ေခ်ာင္း၀ယ္ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးေတြ လိုက္ငမ္းမယ္ဆို…. လိုင္းကားကို ကားခမေပးပဲ ေဘေလ်ွာက္စီးၿပီး တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာေရြ႕ၾကမယ္ဆို……….ခုေတာ့ မင္း…..၊မင္းကြာ……။ ငါတို့…….ၿမီးေကာင္ေပါက္စဘ၀….။ ငါတို့ကိုမတရားတဲ့ ပုဂိဳလ္ရဲ့ အိမ္ကုိ ေန့ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး အုတ္ခဲနဲ့သြားထုခဲ့ဖူးၾကတယ္…. မိုးရြာထဲမွာ ခေမာက္ၾကီးေတြေဆာင္းလို့ ခံုဖိနပ္ေတြစီးၿပီး အမွတ္(၃)လမ္းမၾကီးေပၚမွာ လမ္းေလ်ွာက္ၿပီး ဂစ္တာတီး၊ ေကာင္မေလးေတြေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းေတြဆိုခဲ့ၾကဖူးတယ္…. ရန္ၿဖစ္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္မဆိုမင္းနဲ့ ငါနဲ့က မဟာမိတ္ေတြၿဖစ္ၾကၿပီးေတာ့ ငါတို့အနိုင္ရတဲ့အခါမွာ ေပ်ာ္လို့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ မေမာနိုင္မပန္းနိုင္ အရသာရွိရွိနဲ့ ၿပန္ၿပီးေၿပာၾက၊ စားၿမံဳ႕ၿပန္ၾကနဲ့……အေရးနိမ့္တဲ့ အခါက်ေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ၿပန္ၾကည့္ၿပီးေတာ့…သူ့မ်က္နွာက ပိုရုပ္ဆိုးတယ္ ကိုယ့္မ်က္နွာက ပိုေယာင္ကိုင္းတယ္နဲ့ ၿပန္ၿပီးရယ္ၾကေမာၾက…..။မင္းနဲ့ ငါနဲ့…….အတူတူ အၿမဲတမ္းရွိခဲ့ဖူးၾက….။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ၿပိဳင္တူ စိတ္၀င္စားမိၿပန္ေတာ့လည္း မင္းက မင္းခံစားခ်က္ကို ရင္ထဲမွာပဲ ထားၿပီး ေရွာ္ေပးခဲ့ၿပီး ငါ့ကိုမင္းက အၿပည္အ၀ကူညီေထာက္ခံေပးခဲ့ၿပန္ေရာ…..ေနာက္က်မွငါၿပန္သိေတာ့ ငါလည္း စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိၿပန္ေရာ….. မင္းငါ့အေပၚေကာင္းခဲ့တာေတြ….ၿပန္စဥ္းစားေတာ့ အံ့ေရာ အံံ့ေရာ….. ထူးဆန္းပါေပ႕ကြာ….ေသၿခင္းတရားတဲ့။….ေတာ္ေတာ့္ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္နုိင္ဖို့ေကာင္းပါတယ္… မင္းလိုလိမၼာတဲ့ သားတစ္ေယာက္…ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မဟုတ္တာ မလုပ္တဲ့ လူေကာင္းတစ္ေယာက္အတြက္က်ေတာ့ အသက္ရွူခ်ိန္က နည္းလြန္းခဲ့တယ္….ငါတို့လို လူဆိုးသားမိုက္ေတြအဖို့က်ေတာ့ သက္ဆိုးရွည္ေနၿပန္ေရာ…..။.မင္းငါ့ကို စာရွင္းၿပဖူးတာေတြ…..ဘိုင္ၿပတ္တဲ့အခ်ိန္ ဗီဒီယိုကားထဲက စံုတြဲေတြလို အေအးတစ္လံုးကို နွစ္ေယာက္ေသာက္ခဲ့ၾကတာေတြ….ၿပန္သတိရတယ္ကြာ…ေက်ာင္းကို ေနာက္အက်ဆံုးမွ ေရာက္လာတ့ဲေကာင္ကို မု့န္၀ယ္ေကၽြးေၾကး၊ လိေမၼာ္သီးဖတ္ေတြနဲ့ အနားကပ္ၿပီးမ်က္လံုးကို ညွစ္ၾကတာေတြ၊ စစ္တိုက္ခဲ့ၾကတာေတြ….ငါတို့ရဲ့ survival ဂိမ္းေတြ…ေနာက္ၿပီး က်ဴရွင္ေၿပးခဲ့တာေတြ…ေက်ာင္းေၿပးၿပီး တစ္ေနကုန္ဂိမ္းေဆာ့ခဲ့ၾကတာေတြ….အာလား………အမ်ားၾကီးပါပဲ….. ခုမင္း ဘယ္လိုရွိမလဲ၊ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိဘူးေနာ္……မင္းရဲ့ေနာက္ဆံုးမ်က္နွာေတာင္ ငါမၿမင္လိုက္ရဘူး…။ငါညံံ႕ပါတယ္….မင္းရဲ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ က်ိန္းေသေပါက္ငါရွိသင့္တာေပါ့….မင္းကလည္း ခ်က္ခ်င္းအေကာင္းၾကီးကေန ရုတ္တရက္ထြက္ခြာသြားေတာ့……………… ေနာက္ဆံုး………….. မင္းထြက္ခြာသြားခဲ့တဲ့ နွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန့ညကို ငါ………..သတိရေနမိတယ္ကြာ…..မင္းလည္း ေရာက္ရာအရပ္မွာ အဆင္ေၿပပါေစ…ငါလည္း ဒါေလးပဲ တတ္နိုင္တယ္….ေနာက္ၿပီးေတာ့…..အၿခားေဘာ္ဒါေတြနဲ့ ေတြ႕ရင္ ပိုသတိရလာမိတယ္ကြာ……..ေဟ့ေကာင္…ငါမင္းကိုလြမ္းတယ္ကြ…………။….။