နွလံုုးခုုန္သံမ်ား၏ စည္းခ်က္ကိုု  လိုုက္ခံစားေနရင္း

အားခနဲ႔ ေအာ္သံနဲ႔အတူ 

သူမ ဟုုေခၚေသာ ဆူးေျငာင့္စူးခဲ့ေလသည္..။

ကဗ်ာ၊ စာ ေရးေသာသူမသည္ သာမန္ထက္မပိုုေသာ လွပမႈ႕နဲ႔

ရွင္းသန႔္အားေကာင္းေသာ မ်က္လံုုးေတြရွိ၏..။

က်ေနာ္နဲ႔ သူမ၏ နားလည္မႈ႔ အေပးအယူသည္

လိုုက္မမီွနုုိင္ေအာင္ အခ်ိဳးက်လြန္းလွပါသည္..။

သူမသည္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ႔မ်ားကိုု က်ေနာ့္အား ေျပာျပရင္ဖြင့္ေလ့ရွိ၏..

က်ေနာ္သည္လည္း ထိုုနည္းလည္းေကာင္းပင္…။

မေန႔ကနွင့္ မနက္ျဖန္ကိုု နားမလည္တတ္ျခင္း၊ 

အေနာက္ေတာင္ဆီမွ မိုုးတိမ္ညိဳညိဳေတြကိုု

အကဲမခတ္တတ္ျခင္းတိုု႕က 

က်ေနာ့္ဘဝရဲ ႔ အစနွင့္အဆံုုးကိုု သူမနွင့္ ေတြ႔ဆံုုေစခဲ့သည္..။

က်ေနာ့္ကိုု က်ေနာ္လည္လွျပီဟုု ထင္ထားခဲ့ပါသည္..

မည္သိုု႔ပင္ဆိုုေစ..က်ေနာ္တြင္ မဟုုတ္ သင္သည္ျဖစ္ေစ

ကံၾကမၼာနွင့္ အခ်စ္ကိုု တိမ္းေရွာင္ လွည့္စား၍ မရနုုိင္ပါ..

ဘယ္သူေတြ ဘာေတြဘဲ ေျပာေနပါေစ

က်ေနာ့္ သူမကိုု ခ်စ္မိသြားခဲ့သည္..။

ထိုုထိုုေၾကာင့္ တခါတရံ အမည္ေဖာ္၍ မရနုုိင္ေသာ စိုုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ုုျခင္းနွင့္

သိုု႔ေလာ္ သိုု႔ေလာ္ ဟူေသာ နားမလည္နုုိင္ျခင္းမ်ား

ထုုနွင့္ ထည္နွင့္ ရိုုက္ခတ္တတ္ေသး၏..။

ဤသို႔…ဤ၍ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္

အတိတ္တြင္ က်ေနာ္ အခ်စ္တစ္ခုုေပ်ာက္ဆံုုးခဲ့ေလသည္..

လိုုက္မရွာေတာ့ပါ..

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္..ထိုုအခ်စ္သည္ သူမအတြက္ပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္..။  ။။