ေဆာင္းတစ္ခုရဲ့မ်က္ေစာင္းေၾကာင့္ေကာင္းကင္မွာနွင္းေတြေ၀က်လာခဲ့ျပီ။အေငြ ့ပ်ံအနမ္းတစ္ခုရဲ့ေတးသြားမွာ  ဘယ္အလကၤာမွပါမလာခဲ့ဘူး။အေ၀းဆံုးဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပဲအိမ္မက္ေတြနိဒါန္းစခဲ့ရ။ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္သူေတြ ဘာမွားခဲ့ၾကလို ့

လဲ။လက္က်န္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့အနာဂတ္ကိုအသက္ဆက္။ဂ်စ္ပစီတစ္ေယာက္ရဲ့လက္ဖ၀ါးမွာဖဲခ်ပ္ေတြဗ်ာမ်ားသြားခဲ့ရတယ္။ကၾကိဳးေပ်ာက္ခဲ့

ရတဲ့ေျမာက္ေလေအးေအးေတြထဲမာနေတြေမ်ာပါ။ငါဆိုတာနင္မျမင္နိဳင္ခဲ့တဲ့အမွဳန္အမႊားေသးေသးေလးတစ္ခုပါ။

         ရင္ဘတ္ျခင္းေလာင္းေၾကးထပ္ခဲ့ရတဲ့ကစားပြဲတစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ရပါဘူး။ဒါေပမယ့္ဒီေကာင္ပဲလြင့္ခဲ့ရတယ္။အတၱနက္နက္နင့္စကားလံုး

ေတြထဲမနက္ျဖန္ဆိုတာေတြတိုင္းမွာလည္းဒီေကာင္ပဲအရွံဳးေပးခဲ့ပါတယ္။၀ိေသသထူးေတြနဲ ့အမ်ိဳးမ်ိဳးနာမည္တပ္။ငါဆိုတာနင့္အတြက္

မေကာင္းတဲ့နတ္ဆိုးတစ္ပါးဆိုတာပဲလူသိရွင္ၾကားေၾကျငာေပးပါ။

         အႏွစ္မဲ့ကဗ်ာေတြနဲ ့လူလားေျမာက္ခဲ့ရတဲ့ဒီရင္ဘတ္။ဘယ္ခံစားမွဳေတြနဲ ့ကာရံေတြေရးဖြဲ ့ေနရဦးမလဲ။အေဖာ္မဲ့အခန္းေလးထဲမွာ

စာရြက္အပိုင္းအစေတြျပန္ ့က်ဲသြားခဲ့ရျပီ။ေသမင္းရဲ့နဖူးမွာ ခင္ဗ်ားအရူးလို ့ေရးၾကည့္ခဲ့ခ်င္တယ္။ဒီလိုေကာင္ကိုမွမေခၚပဲေတြေ၀ေနခဲ့တာ

ရင္နာတယ္။ဒီေကာင္ဆိုတဲ့ငါကနင့္အတြက္ေတာ့လမင္းတျဖစ္လဲဆီမီးခြက္ပါ။ေလေျပတစ္ခ်က္အတိုးမွာပဲအလင္းေရာင္ေတြဆိတ္သုဥ္း

သြားခဲ့ရတယ္။ေခါက္ရိုးက်ိဳးေအာ္ျမည္သံနဲ ့ဘယ္အရာေတြကိုလြမ္းတမ္းတေနရဦးမလဲ။ရွံဳးပါး၀ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္မွာေနာက္ထပ္အရွံဳး

ဆိုတာေတြကိုလည္းခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးခံစားေနတတ္ခဲ့ပါျပီ။မက္ေမာစြာပဲရွံဳးနိမ့္ေနပါရေစေတာ့။

          ေဟာဒီ့လက္နွစ္ဖက္မွာဘယ္လက္နက္မွပါမလာခဲ့ပါဘူး။နင့္မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္အထိုးမွာရင္ဘတ္က်ိဳးခဲ့ရပါတယ္။စစ္ေမာင္းသံ

ေတြနဲ ့နင္ေပ်ာ္ပါးပါ။ငါ့သူရဲေကာင္းမေလး၀ံ့ၾကြားေနတာပဲျမင္ခ်င္တယ္။နင့္နွဳတ္ခမ္းနဲ ့ေသခဲ့ရတဲ့အိမ္မက္ေတြေပြ ့ဖက္။ဒီစစ္တလင္းကစ

ငါနင့္ရဲ့အက်ဥ္းသားျဖစ္ခြင့္ရတာကိုပဲဂုဏ္ယူတယ္။တရားေသေကာက္ခ်က္ေတြထဲဒီေကာင္ပဲစင္းစင္းေသေပးခဲ့ပါတယ္။အျမတ္နိဳးဆံုး

လူသားကိုစကားလံုးျပင္းျပင္းေတြနဲ ့သာရက္စက္ပါ။

          အေ၀းကရထားတစ္စင္းရဲ့နွဳတ္ဆက္ျခင္းမွာလဲက်။ျမက္ရိုင္းပန္းေတြေၾကြတဲ့ပြင့္ဖတ္ေတြကိုမပီမသေငးေမာ။တစ္ကြက္ခ်င္းျမင္

ေယာင္လာတဲ့အတိတ္ရဲ့ျပကြက္မွာေ၀ဒနာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ့ရတယ္။သံုးရာသီအလြမ္းေတြနဲ ့ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းရင္းနစ္ျမဳပ္။ေကာင္းကင္

နဲ ့ေျမၾကီးအၾကားမြန္းက်ပ္စြာရွင္သန္ေနခဲ့ရတယ္။အသက္ရွဴရပ္မယ့္ေန ့စြဲေလးေတြအတြက္မနက္ျဖန္တိုင္းကိုၾကိဳတင္ျပီးနွဳတ္ဆက္ထား

ပါတယ္။ဘ၀ဆိုတာသံသရာထဲမွာစကၠန္ ့သံုးဆယ္စာျပကြက္ေလာက္ေတာင္မရွိခဲ့ပါဘူး။ငါ့အတြက္ေတာ့ပူေလာင္ျခင္းေတြထည္၀ါစြာျဖစ္

ထြန္းလာခဲ့တယ္။ေနဆိုတာလည္းငါျမိဳခ်ထားမိတဲ့ရင္ဘတ္ထဲကသစ္သီးတစ္လံုးေပါ့။

            အခ်ိဳျမိန္ဆံုးရင့္သီးမွဳေတြနဲ ့ထုသားေပသားက်ေနပါျပီ။ေရစိမ္ခံအသည္းနဲ ့လူဘယ္ေအးစက္မွဳကိုမွအထူးျပဳျပီးမွဳမေနေတာ့

ပါဘူး။မ်က္၀န္းေတြ၊စကားလံုးေတြ၊ကဗ်ာေတြေအးစက္။အရွင္လတ္လတ္ေဆာင္းတြင္းထဲပစ္ခ်ခံခဲ့ရတယ္။နွင္းမိုးေတြေၾကြက်တဲ့ဒီေကာင့္

ကမ ၻာမွာမ်က္၀န္းေတြဆြတ္ဆြတ္စိုသြားခဲ့ရတယ္။တစ္ခါတုန္းက… အဲဒီ့တစ္ခါတုန္းကပံုျပင္ေလးကိုပဲမြတ္သိပ္စြာေတာင့္တေနခဲ့မိတယ္။

ကူကယ္ရာမဲ့အလြမ္းေတြမိုးယံမွာလြင့္ပ်ံပါေစေတာ့။

             ေျခရာမဲ့တိမ္ေတြထဲစိတ္ကူးေတြေမ်ာပါသြားၾကတယ္။အေဖာ္မဲ့ဂ်စ္ပစီတစ္ေယာက္ရဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာေလလြင့္ျခင္းေတြ

ထုပ္ပိုး။ဘယ္ေသာင္လဲ၊ဘယ္ကမး္လဲ။အဆံုးမဲ့ခရီးနဲ ့ေတးသြားေတြလတ္ဆတ္ဖို ့ေၾကကြဲျခင္းေတြပဲရင္ဘတ္ထဲပ်ိဳးခဲ့ရတယ္။လူဆန္ဆန္

အတၱနဲ ့စြန္ ့လႊတ္ခ့ဲပါတယ္။ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာငါ့အတြက္မေမွ်ာ္လင့္ရဲတဲ့ဂီတပါ။အနာဂတ္ေတြသိပ္သညး္ဆနည္းပါးလာခဲ့ျပီ။ဦးတည္ရာမဲ့

သံသရာထဲလြင့္ေမ်ာျပီးရင္းလြင္ေမ်ာ။ငါလူမိုက္ပါ….။ဘယ္အျမိဳက္ေဆးတရားမွတိုက္ေကၽြးမေနပါနဲ ့ေတာ့။ဆံဖ်ားကေနေျခဖ်ားအဆံုး

ငါ့တစ္ကိုယ္လံုးနင့္အမုန္းေတြနဲ ့ေလာင္ကၽြမ္းေနပါရေစ။

               တစ္စြန္းတစအျပံဳးေတြထဲနစ္၀င္သြားခဲ့ဖူးတယ္။တစ္ခြန္းတေလစကားေတြထဲၾကည္နဴးခဲ့ဖူးတယ္။နင့္ေမးေစ့ေအာက္ကမွဲ ့က

ေလးရယ္၊နင့္ဘယ္ဖက္ပါးျပင္ေဖြးေဖြးေလးရယ္၊တီတီတာတာေျပာတတ္တဲ့နင့္နွဳတ္ခမ္းပါးပါးေလးရယ္၊နင္ဖန္တီးခဲ့တဲ့နင့္ကဗ်ာလွလွ

ေလးေတြရယ္။အဲဒါေတြကလြဲငါဘာမွမက္ေမာျခင္းမရွိခဲ့ပါဘူး။အျမင့္ပ်ံငွက္ကေလးကိုဘယ္လက္နက္မွမပစ္ခ်ရက္ခဲ့တဲ့သူ။နင္မၾကည္ျဖဴပဲ

မုန္းပါ။ျပိဳင္ပြဲမဟုတ္ေပမယ့္အရွံဳးေပးပါတယ္လို ့၀န္ခံပါတယ္။ငါ့ရင္ဘတ္တမ္းျခင္းမွာနင့္သတင္းကလြဲျပီးဘာကိုမွစိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါဘူး။

တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာ တစ္ေျခာင္ေျခာင္မွာခပ္ကုပ္ကုပ္ေလးေဆြး။တစ္ခါတုန္းက…နင္လည္းငါ့ကိုခ်စ္ခဲ့ဖူးပါတယ္လို ့ေတြးရင္းေျဖသိမ့္

ေနပါ့မယ္။

                မေခၚရက္ခဲ့ပါဘူး။ဘ၀ကနည္းနည္းပူပါတယ္။ပက္ၾကားအက္အိမ္မက္ေတြဆက္မမက္ေစခ်င္တဲ့သူ။ငါ့အတၱေတြနင့္အတြက္

အျမဲတမ္းျဖဴစင္ခဲ့ပါတယ္္။မေနနိဳင္မထိုင္နိဳင္တမ္းတေနတတ္တဲ့စိတ္ရိုင္းကိုခၽြန္းအုပ္။နင္မသိဖို ့အလြမ္းေတြထိန္းခ်ဳပ္ေနမိတယ္။

နင့္အေတြး၊နင့္စာ၊နင့္ကဗ်ာနဲ ့နင့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ငါဆိုတဲ့လူဆိုးက ိုမွိဳခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးေျပာနိဳင္ပါတယ္။ငါဆိုတဲ့ဗီလိန္ရင္ဘတ္ေတြနဲ ့စိန္ေျပး

တမ္းကစားတတ္တဲ့သူလို ့ေပါ့။

                                                          (နိဂံုး………………..)

                  ေကာင္းကင္တစ္ခု၊ေျမၾကီးတစ္ခု၊လူတစ္ေယာက္၊သူခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္၊ကဗ်ာ၊အက္ေဆး၊သတိရျခင္း၊

တမ္းတျခင္း၊လြမ္းဆြတ္ျခင္း၊ဒဏ္ရာေတြကုစားေနရတဲ့အခန္း၊ေဆး၊ေဆးထိုးအပ္၊ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ရဲ့ညႊန္ၾကားခ်က္၊မေတြ ့နိဳင္ျခင္း၊

မေတြ ့ဆံုျခင္း၊ေရႊတိဂံုဘုရား၊ေျမာက္ဘက္မုခ္၊ေသာၾကာေထာင့္၊စိတ္ဆိုးျခင္း၊နာၾကဥ္းျခင္း၊မုန္းတီးျခင္း၊ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊သည္းခံျခင္း၊

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း…………………………….

                         ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း…………………………………………….

                                                 ေမွ်ာ…..္    လင   ့္…….    ျခင   ္း…….

ေဆာင္းတစ္ခုရဲ့မ်က္ေစာင္းေၾကာင့္နွင္းေတြေ၀က်လာခဲ့တယ္။အရွင္လတ္လတ္ေဆာင္းတြင္းထဲပစ္ခ်ခံခဲ့ရတဲ့သူ။

မ်က္၀န္းတခိုမွာ…နွင္းေတြ…ဆြတ္…ဆြတ္…စိုေနခဲ့ပါတယ္။

မ်က္………..၀န္း………တ……..ခို……….မွာ………..

                                                                     နွင္းေတြ…………ဆြတ္ဆြတ္စိုေနခဲ့တာ……..

……………………………………………………………………………………………………………………………………….

(နင္မသိနိဳင္ခဲ့တာပဲေကာင္းပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ကဗ်ာရယ္………….)။

                                                                                                                     မိုးထက္ေအာင္