အျဖဴေရာင္ပ၀ါပါး

    ေရႊရည္စေတြစိုလူးေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့သူပါ။
ႏွလံုးသားကို ဘယ္လိုတံတိုင္း အထပ္ထပ္က တားဆီးႏိုင္
ဦးမွာမို႔လို႔လဲ…မႏွင္းဆီ။မိုးတစ္လံုး ေလတစ္လံုး ခ်စ္ေနတယ္
ဆိုတဲ့ အဆိုျပဳခ်က္ကလြဲရင္ ေပးဆပ္ခြင့္ကိုေတာင္မွ မရခဲ့တဲ့
သူတစ္ေယာက္(သို႔) ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ပါရဲ ႔။

     တဟူးဟူးလြင့္ေနတဲ့ေလဟာ အရာအားလံုးကို လြင့္ေမ်ာေစတဲ့
ဂုဏ္သတၱိကို ပိုင္ဆိုင္ထားသလိုပါပဲ။ မႏွင္းဆီကို ခ်စ္မိတာလည္း
ကိုယ္နဲ႔စိတ္ အစိုးမရေအာင္ကို လြင့္ေမ်ာေစခဲ့ပါတယ္။မႏွင္းဆီတို႔က
အနာဂတ္မွာ ဂ်ဴတီကုတ္ျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ လူနာေတြအသက္ ကယ္တင္ရွင္။
ကၽြန္ေတာ္လို အညတရ ေကာင္အတြက္ကို မစဥ္းစားမိတာ မႏွင္းဆီ
မမွားခဲ့ပါဘူး။

      မုန္တိုင္းေတြ အားအင္ပါပါနဲ႔ တိုက္ခတ္လည္း လေရာင္ျဖဴျဖဴေတြကို
မတုန္မလႈပ္ေစႏိုင္ဘူးေလ။ မႏွင္းဆီ…..မႏွင္းဆီကို ခ်စ္ခဲ့တာ အေကာင္
အထည္ ျဒပ္ထုမရွိခဲ့ေပမယ့္ လေရာင္ျဖဴျဖဴလိုမ်ိဳး တည္ျမဲေနေအာင္ခ်စ္
ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

    တကယ္ေတာ့လည္း ရသကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ဆိုတာ အခ်စ္ေတြ
တနင့္တပိုးနဲ႔ မူးေနခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ။ဂႏၲ၀င္ေျမာက္ စာလံုးေတြနဲ႔သီကံုးခဲ့
ရင္ေတာင္မွ သူ႔ခ်စ္သူကို ပီပီျပင္ျပင္ဖြဲ ႔ဆို ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ထား
ခဲ့သူေတြေပါ့။ ျပီး ခ်စ္သူနဲ႔ အမွတ္တရမဟုတ္တဲ့ အမွတ္တရကိုကအစ
မွတ္ထားတတ္ၾကတယ္။

    မႏွင္းဆီကို ကၽြန္ေတာ္ တမင္တကာ သိကၽြမ္းေအာင္ မလုပ္ခဲ့သလို
မႏွင္းဆီကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မသိခဲ့ပါဘူး။အတည္အတည္ အလလ
မႏွင္းဆီတို႔ရဲ ႔ စ႐ိုက္ကိုသိလာခဲ့တဲ့ေနာက္ မႏွင္းဆီအေပၚမွာသာ အမွ်င္
သံေယာဇဥ္ေတြ ရွည္လ်ားသီတန္း လာခဲ့မိေပါ့။လူတစ္ေယာက္ကို
ႏွစ္ခါ ၾကည့္ခိုင္းတဲ့ ေဆာ့ခရတၱိကိုပဲ အျပစ္ေတြစြတ္စပ္တင္မိခဲ့ရ။
  
    မေပါင္းႏိုင္တဲ့ဘ၀ႏွစ္ခုဆိုတာသိေနတာေတာင္မွ ေပါင္းဖက္ခ်င္ေန
ေသးတာ ဘယ္သူ႔အေပၚမ်ား ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ စိုက္ပ်ိဳးမိခဲ့လို႔
လဲ။မႏွင္းဆီ ၾကည့္လွည့္ပါ။ တစ္ခ်က္ျဖစ္ျဖစ္ ငွဲ ႔ၾကည့္လွည့္ပါ။ မႏွင္းဆီရဲ ႔
ေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္ လွမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေကာင္ကို ဘာလို႔
သတိမထားမိတာလဲ။

   ရွိပါေစေတာ့ မႏွင္းဆီ မသိလည္း ရွိပါေစေတာ့။မိုးေျမအစ သဲကႏၲာရအဆံုး
မႏွင္းဆီကုိ ခ်စ္ေၾကာင္း အလကၤာေသာင္းေျပာင္းေတြလည္း စိမ္းေရႊနီေမာင္း
ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာ ေအာင္းခဲ့ျပီေလ။အဲသည့္ေဆာင္းတစ္ခုစာေလးကို ေခါက္
သိမ္းထားလိုက္တယ္။ လူမိုက္တစ္ေယာက္တြက္ သည္ေလာက္နဲ႔တင္  ဖူလံုခဲ့ပါျပီ။

   ေဆာင္းရာသီလည္း ဇရာဆန္ေနျပီ မႏွင္းဆီ။ကိုယ္လည္း မႏွင္းဆီနဲ႔ ေရျခား
ေျမျခားသြားရေတာ့မယ္။ ခ်စ္ပါလ်က္နဲ႔ မႏွင္းဆီကို ေက်ာခိုင္းရေတာ့မယ္။
အိုး..ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ေျမာက္ျပန္ေလေတြ အစြယ္တေဖြးေဖြးနဲ႔ ထိုးေဖာက္။
အသည္းတစ္ခုလံုးလည္း လိႈက္လိႈက္ဆစ္ဆစ္ နာက်င္။ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာဖို႔
အတြက္ ႏွလံုးသားလည္း ေသြးေပါက္ၾကီးငယ္တို႔နဲ႔ ယိမ္းထိုးတုန္ခါ။ ကၽြန္ေတာ္
သတၱိမရွိခဲ့ပါဘူး။ မႏွင္းဆီကို ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာဖို႔ သတၱိမရွိခဲ့ဘူး။

   လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ ႔သမိုင္း ႐ိုင္းေနေအာင္ကို ျပဳစားခံရခဲ့ရတယ္။ ေဟာ
ပြင့္ဖတ္ပြင့္ခ်ပ္ငယ္ေတြလည္း အလ်ားလိုက္ေၾကြက်ကုန္ျပီ။ေလယာဥ္ပ်ံေျပး
လမ္းေအာက္မွာ က်န္ေနခဲ့မွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ ႔ အျဖဴေရာင္ ပ၀ါပါး
အခ်စ္ေတြမ်ားလား။မႏွင္းဆီျမင္ရင္ ေသခ်ာသိပါလိမ့္မယ္။
                                                                           မိုးသစ္ေလျပည္