မေန႕က အေဖမ်ားေန႕။ အိမ္ကို ဖုန္းမဆက္ႏိုင္ခဲ့။ အေမမ်ားေန႕ကေတာ့ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အေမ့မ်ားေန႕တုန္းက အေမ့အတြက္ post လည္းတင္ျဖစ္ခဲ့သည္။

အေမ့အတြက္ ကဗ်ာလည္း ေရးဖူးသည္။ အေဖ့အတြက္ကဗ်ာက် မေရးႏိုင္၊ မေရးျဖစ္။ အေဖ့အတြက္ လက္ေဆာင္လည္း ထူးထူးျခားျခားျကီး မေပးခဲ့ဖူး။

ဒါေတြေျကာင့္ အေဖ့ကို စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေစခ်င္။ အေမ့ကို ပိုခ်စ္ျပီး အေဖ့ကို ေလ်ာ့ခ်စ္လို႕လည္း မဟုတ္။ အေဖနဲ႕ အေမက သားနဲ႕သမီးကို ညီမွ်စြာ ခ်စ္သလို ေဖနဲ႕ေမကိုလည္း တူညီစြာ ခ်စ္ပါသည္။

အေမသည္ အရဲ၏ စကားေျပာေဖာ္၊ အေဖကေတာ့ အရဲ၏ အကာအကြယ္။

အေဖက တိတ္ဆိတ္သည္။ အေဖ့ကို အေမ့ေလာက္ စကားမေျပာျဖစ္ေပမယ့္ အေဖ၏ တည္ရွိမႈကပင္ လံုျခံဳစိတ္ခ်မႈကို ေပးႏိုင္သည္။

အေဖက ျပီးျပည့္စံုေသာ အေဖေတာ့ မဟုတ္။ တခါတေလ အေဖ့ကို မျကိုက္။ အေဖ့လုပ္ရပ္ေတြကို မႏွစ္ျမိဳ႕။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြေျကာင့္ေတာ့ တျခားအေဖေတြကို အေဖ့အစား မလုိခ်င္။ အရဲအေဖသည္သာ ထာ၀ရ အေဖ။

ငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀.. ဆိုးလွ်င္ အေဖရိုက္သည္။ ေျပာစကားနားမေထာင္လွ်င္ အေဖရိုက္သည္။ ရိုက္ျပီးလွ်င္ အေဖ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေခ်ာ့။ အေဖက စိတ္မာခ်င္ေယာင္ေဆာင္သည္။ ဒါေပမယ့္ အေဖ ဟန္ေဆာင္မေကာင္း။ အရဲကို ရိုက္ျပီးတုိင္း အေဖ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာေတြ အရဲ သိသည္။ အေဖရိုက္လုိ႕ ရခဲ့တဲ့ အမာရြတ္ ခုထိ ရွိေသးေပမယ့္ အေဖ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ မမုန္း။

အရဲေျကာင့္ အေဖငိုရတဲ့ေန႕ကို တသက္မေမ့။ အရဲ မသိလိုက္ဘဲ အရဲေျကာင့္ အေဖငိုရတာေတြ ရွိေသးလား ေတြးမိရင္..

အေဖ့ ေက်းဇူးေတြ ျပန္ဆပ္ႏုိင္ဖို႕ ႏွစ္ေတြလိုေသးသည္။ အေဖက အသက္ျကီးျပီ။ အရဲက လူျကီးမျဖစ္ေသး။ လုိေသးေသာႏွစ္ေတြထိ အေဖ့ က်န္းက်န္းမာမာေနပါ။ အေဖ့သမီးကို ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ခြင့္ေပးပါ။

ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္မက္ဆိုး ပံုစံသစ္နဲ႕ ျပန္မမက္ခ်င္။ က်န္းမာေအာင္ေနပါ ေဖျကီး…။

အလြမ္းမ်ားျဖင့္
အရဲ