“အရက္သမားကိုေပါက္နွွင္႔စာသမားကိုေပါက္ေတြ႔ဆုံျခငး္”

တကယ္တမ္းေျပာရရင္ က်ဳပ္အသုံးမက်လုိ႔ ဒီအျဖစ္ေရာက္ကုန္တာပါဗ်ာ။

မယားေတြအမ်ားၾကီး သားေတြအမ်ားၾကီးရွိရဲ႕သားနဲ႔တကြဲမယားတကြဲ ျဖစ္ေနျပီးက်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲ တစ္ေကာင္ၾကြက္ပက္လက္ေမ်ာဆုိတဲ႔ဘ၀မ်ဳိးကုိ အခုလိုေရာက္ေနရတာကိုေျပာတာပါ။

ဇာတ္ေၾကာငး္လွန္ရမွာလဲအရွက္သားဗ်။

အခုလုိသူမ်ားကိုေျပာျပေနတာ မ်ားက်ဳပ္သားေတြသိရင္ရွက္တာနဲ႔ေသကုန္မလားမသိေပါင္ဗ်ာ။

ဒီေကာင္ေတြကက်ဳပ္ကုိ အေဖလုိ႔ေခၚရမွာေတာင္အေတာ္ရွက္ၾကတာဗ်ား။

ခင္ဗ်ားသူတုိ႔နဲ႔ၾကဳံရင္ေမးၾကည္႔ပါ႔လား။

ငေပါက္က မင္းတုိ႔အေဖလားလုိ႔ ၊

ျငင္းလုိက္ၾကပါလိမ္႔မယ္ ေခါငး္ခါခါလည္ခါခါနဲ႔။

လူေတြ႔တာနဲ႔အဲဒီေကာင္ေတြအားလုံး အေမ႔လူၾကီးဘဲေခၚၾကတာ။

အင္း-အခ်ိန္ရလုိ႔နားေထာင္ခ်င္တယ္ဆုိေတာ႔လဲေျပာရေသးသပ။

 

က်ဳပ္ဇာတိေျပာရရင္ မတၱရာျမဳိ႔အေနာက္ဘက္ (အရင္ေစ်းေဟာင္းေပါ႔)က

ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းကိုေက်ာ္ျပီး၀င္သြားရင္ျခံေတြထဲေရာက္သြားသေပါ႔။

အဲဒီကေန အေနာက္စူးစူးဆက္သြားရင္ က်ဳပ္တုိ႔ေနတဲ႔ရြာစုစုေလးကို ဒုတ္ဒုတ္ထိ

ေရာက္သေပါ႔။

က်ဳပ္ငယ္ငယ္က မတၱရာက အတန္းေက်ာင္းကုိ  အိမ္ကစာလုိက္ခုိင္းေပမယ္႔

ဥာဏ္ထုိင္းေတာ႔ 2နွစ္မွ တစ္တန္း။

စာသင္ဘုိ႔လဲက်ဳပ္က စိ္တ္မပါ။

က်ဳပ္ကလဲ အားတာနဲ႔ေက်ာင္းသြားတဲ႔လမ္းမွာရွိတဲ႔ ကား၀ပ္ေရွာ႔၀င္၀င္ေမာ႔ေနတာရယ္။

တစ္ခါတစ္ေလမ်ား ေက်ာငး္ေတာင္မသြားဘူးထုိင္ၾကည္႔ေနတာ။

တုိတုိေျပာရင္ေတာ႔ ပုိင္ရွင္ဆရာၾကီးက က်ဳပ္ကုိ ေခၚျပီး ၀ပ္ေရွာ႔ပညာသင္ေပးသေပါ႔။

အဲဒီေရာက္တာနဲ႔က်ဳပ္က အိမ္လဲမျပန္ေတာ႔ဘူး အဲဒီမွာဘဲအျပီးေနေတာ႔တာေပါ႔။

အေနၾကာေတာ႔  လာတဲ႔ကား စမ္း……စမ္းေမာငး္ရင္းနဲ႔ကားေမာင္းတတ္သြားေရာ။

ဘ၀တဆစ္ခ်ဳိးခ်င္ေတာ႔ ကားလာျပင္ေနၾက ကုန္သည္က သူ႔ကားေမာင္းေပးမလားေပါ႔။

က်ဳပ္ကလဲ ဆရာၾကီး ေျပာလုိက္ေပါ႔။

အဲဒါနဲ႔ဆရာၾကီးကလုိက္သြားဘုိ႔ခြင္႔ျပဳတာနဲ႔ ကားဆရာဘ၀ေရာက္သြားပါေတာ႔တယ္။

ကားဆရာဆုိေတာ႔လဲ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ ၾကဳံတဲ႔ေနရာထမင္းစား ၾကဳံတဲ႔ေနရာအိပ္ေပါ႔။

ၾကဳံတဲ႔မိန္းမနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ေပါ႔ဗ်ာ။

ဒီလုိသြားရင္းနဲ႔ “ေရႊဘုိသား”တုိ႔အေမနဲ႔အိမ္ေထာင္က်တာေပါ႔။

က်ဳပ္သားေတြထဲမွာ”ေရႊဘုိသား”ကုိ အခ်စ္ဆုံးဗ်။

ခ်စ္ဆုိ ဒုကၡိတ ေလးဆုိေတာ႔အလဲ အသနားပုိရျပန္ တာေပါ႔ဗ်ာ။

ထားပါေတာ႔။

က်ဳပ္သြားရတဲ႔ေဒသေတြကအစုံပါဘဲ။

ကုန္သည္လဲဟုတ္ကားအုံနာလဲဟုတ္က်ဳပ္ဆရာလဲဟုတ္တဲ႔သူက

စစ္ကုိငး္အထက္ပုိင္းက ထြက္သမွ် ပဲမ်ဳိးစုံေတြ နွမ္းေတြ ကုိ၀ယ္။

မန္းေလးက ပြဲရုံေတြပုိ႔တဲ႔အခါပုိ႔။

အဲဒီကေစ်းမကိုက္ရင္ မူဆယ္ဘက္ကေန တရုပ္ျပည္ဘက္ပု႔ိ။

အျပန္က်ေတာ႔တရုပ္ျပည္ဘက္က ေျမဆီေတြသယ္ျပီး ေရႊဘုိဘက္ကရြာေတြျပန္ပုိ႔။

သြားလုိက္လာလုိက္နဲ႔ျမန္မာျပည္အထက္ပုိငး္က ျမဳိ႔ေတြကို ေျဗာင္းဆန္ေနတာပါဘဲ။

ကားသမားဆုိတာသိတဲ႔အတုိင္း ေကာငး္တဲ႔သူကခပ္ရွားရွား။

ဘာနဲ႔တူလဲဆုိေတာ႔ အလ်ဥ္ရျပီး အခ်ဥ္ေပါက္ေနတဲ႔မုံလာခ်ဥ္အုိးလုိေပါ႔။

ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ႔သန္႔တဲ႔မုံလာဖတ္ထည္႔ထည္႔ အခ်ိန္တန္ေတာ႔ခ်ဥ္သြားသလုိပါဘဲ။

ေရာက္စကမဟုတ္တာမလုပ္ဘူးဆုိတဲ႔  အုိးတုိးအတ က်ဳပ္ဆုိတဲ႔ေကာင္ ၾကာေတာ႔ ဘာခံနုိင္မလဲဗ်ာ။

သူမ်ားနညး္တူ အရက္ေသာက္ ၾကံဳတ႔ဲမိန္းမနဲ႔အိပ္ေပါ့။

ရွာရသေလာက္အကုန္သုံး ဘာမွလဲ စုစုေဆာငး္ေဆာင္းမရွိ ရရ ကုန္ကုန္ဘ၀နဲ႔

ေလးနွစ္ေလာက္ေရာက္လာတဲ႔အခါက်ဳပ္ပုိင္ရွင္က

“ဒီေကာင္ေတာ႔ အတည္တက်ျဖစ္ေအာင္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးမွ“ဆိုျပီး သူတို႔နဲ႔သားခ်င္းမကင္း

တဲ႔ ေကာင္မေလးနဲ႔အိမ္ေထာင္ခ်ေပးပါတယ္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ ေပါငး္လုိက္ရပါတယ္ ဆုံးသြားေရာ

သူနဲ႔ သားသမီးကလဲ မရဆုိေတာ႔ အရင္လုိဒုံရင္းဘဲျပန္ျဖစ္သြားပါတယ္။

ထူးတာကေတာ႔လက္လီကေန လက္ကားအဆင္႔တက္သြားတယ္လုိ႔ဘဲေျပာရေတာ႔ မေပါ႔။

အဲဒီကစ ေရွးလူၾကီးမ်ားစကားအတုိင္း တစ္ရြာတက်ီေဆာက္ဆုိသလုိ ေရာက္တဲ႔ေနရာမိန္းမ

တစ္ေယာက္ယူူျဖစ္ပါေတာ႔တယ္။

ပုိဆုိးခ်င္ေတာ႔က်ဳပ္ကုန္သြားတုိက္ရတဲ႔ေနရာက အရင္လုိစစ္ကိုင္းတုိင္းတင္မဟုတ္ဘဲ

ေခ်ာက္၊မေကြး၊ျမင္းျခံ၊မိတၳီလာ ေျမလတ္ပုိင္းအကုန္ေရာက္၊

ေရာက္တဲ႔ေနရာတုိင္းလဲ မိနး္မရ။

မိန္းမယူတယ္ဆုိတာလဲ ပထမတစ္ခါသာ ဟုိေတြးဒီပူေၾကာက္တာပါ။

ေနာက္ တစ္ခါ တစ္ခါေတြမ်ားလာ ေတာ႔လဲ မိန္းမယူတာ ဘာမွျပႆနာမရွိပါဘူး။

တခုေတာ႔ရွိတာေပါ႔ သူတုိ႔ကိုေရႊတြဲလြဲေငြတြဲလဲ ထားနုိင္ရင္ျပီးတာပါဘဲ။

က်ဳပ္ကလဲ တစ္ျမဳိ႔ေရာက္ရင္ ရွာလုိ႔ေဖြလုိ႔ရတာေလး အဲဒီျမဳိ႕ကမိန္းမကိုအပ္။

သုံးေလးရက္ေန ေနာက္တစ္ျမဳိ႔ဆက္ထြက္။

ေနာက္တစ္ျမဳိ႔ေရာက္ျပန္ေတာ႔ လမး္ရွာရသမွ်ကို အဲဒီျမဳိ႕ကမိန္းမအပ္။

ညအိပ္ဆက္သြားေပါ႔။

ဒီလုိနဲ႔ေနသြာတာေလးငါးေျခာက္နွစ္ၾကာေတာ႔ မိန္းမကလဲ

ေလးငါးေယာက္ ကေလးကလဲ ေလးငါးေယာက္။

ေမြးထားတာ အားလုံးေယာက်္ားေလးခ်ည္းဘဲ။

ခက္တာက အိမ္မွာ အိပ္ရုံေလာက္ဘဲေနတာရယ္ အခုေခတ္ကေလးမ်ားနာမယ္ကလဲ

ခပ္ဆနး္ဆနး္ခပ္ရွည္ရွည္။

အဲေတာ႔က်ဳပ္လဲ ေမြးထားတဲ႔ေကာင္ေတြကုိ သူတုိ႔ျမဳိ႔နာမယ္ဘဲတတ္ေခၚေတာ႔တယ္။

ျမင္းျခံက မိန္းမနဲ႕ရတဲ႔ေကာင္က ျမင္းျခံသား။

မုံရြာက မိန္းမနဲ႔ရတဲ့သားက မုံရြာသားေပါ႔။

ဒီလုိေနရင္းနဲ႔ဘဲ ေရႊဘုိသားတုိ႔အေမန႔ဲဆုံတာပါဘဲ။

က်ဳပ္နဲ႔ရေတာ႔ ေရႊဘုိသားအေမက ဆယ္ေျခာက္နွစ္စြန္းစြန္းဘဲရွိပါေသးတယ္။

သူအေမဇာတိအရင္းက ေရႊဘုိကဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔က်ဳပ္လဲေသခ်ာမသိပါဘူး။

သူကေျပာလုိက္ရင္ “က်ဳပ္ကေရႊဘုိသူေတာ႔”လုိ႔ေျပာတတ္လုိ႔ပါ။

ဒီေတာ႔လဲေရႊဘုိသူရဲ႕သားကေရႊဘုိသားေပါ႔။

ေရႊဘုိသားတုိ႔ အေမက က်ဳပ္တုိ႔ကားသမားေတြထမင္းစားအရက္ေသာက္နဲ႔ စတည္းခ်တဲ႔ဆုိင္က

ဆုိင္အကူေကာင္မေလးေပါ႔။

ဆုိင္ရွင္နဲ႔ ေဆြမ်ဳးိနီးစပ္ေတာ္တယ္လုိ႔ေျပာၾကတာဘဲ။

သူ႔ေမးျပန္ေတာ႔လဲ ငရုပ္သီးဆယ္ေတာင္႔စပ္မွတစ္ေတာင္႔ဆုိေတာ႔ လဲေသြးေ၀းသေပါ႔။

အစကေတာ႔က်ဳပ္လဲအမွတ္တမဲ႔။

ဒါေပမယ္႔လာရင္းလာရင္းနဲ႔ အၾကိမ္ေတြမ်ားလာေတာ႔ ေကာင္မေလးက က်ဳပ္ကိုဂရုတစုိက္

ရွိတာကို သိလာတာေပါ႔။

အဲေတာ႔က်ဳပ္ကလဲ ဒီလမ္းေရာက္ရင္ ဒီဆုိင္မွာစား ေကာင္မေလးအတြက္လက္ေဆာင္ေတြ

ေပးေပါ႔။

ၾကာေတာ႔လဲဘာခံနုိင္မလဲညိတာေပါ႔ဗ်ာ။

ေနာက္ေတာ႔ အားလုံးသိကုန္ေတာ႔က်ဳပ္လဲလက္ထပ္လုိက္ပါတယ္။

က်ဳပ္လက္ထပ္တယ္ဆုိတာလဲအလြယ္ေလးပါ သူ႔ဆုိင္ပုိင္ရွင္အေဒၚၾကီးကုိေျပာ

အဲဒီနားအိမ္ေလးတစ္လုံးငွားေပးလုိက္သေပါ႔။

က်ဳပ္က သူ႔ကိုထမင္းဆုိင္ဆက္မလုပ္ခ်င္မလုပ္နဲ႔ေျပာေပမယ္႔

ေကာင္မေလးက သူဘာအလုပ္မွမရွိဘဲ ေနရမွာပ်င္းတယ္။

က်ဳပ္ကလဲ အိမ္မွာအျမဲရွိတာမဟုတ္ေတာ႔လုပ္ခ်င္လုပ္ဆုိခြင္႔ျပဳလုိက္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔သူနဲ႔ရျပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ေရာက္ေတာ႔ ေရႊဘုိသားကုိယ္၀န္ရွိေတာ႔တာပါဘဲ။

သြားလုိက္ျပန္လုိက္ ဟုိျမဳိ႔ေနလုိက္ဒီျမဳိ႔ေနလုိက္နဲ႔ဘဲကားသမားဘ၀က ကုန္သြားတာပါဘဲ။

အိမ္ဆိုတာ ညခဏ၀င္နား အျမဲတမ္းလမ္းေပၚမွာနဲ႔အခ်ိန္ကုန္ေနရတာမ်ားပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ေရႊဘုိသားေလး 6ႏွစ္ေလာက္မွာ က်ဳပ္ကားေမွာက္ပါတယ္။

မေမာင္းတတ္ေမာင္းတတ္ေမာင္းလာတဲ႔ဆုိင္ကယ္ကိုေရွာင္ရငး္

အသားမေသေသးတဲ႔လမ္းလက္ေမာင္းေပၚဘီးအက် ကားေစာငး္ျပီးေမွာက္သြားပါတယ္။

က်ဳပ္အရက္ေသာက္ထားေတာ႔အခ်ိန္အဆမမွန္တာလဲပါ ပါတယ္။

စီယာတုိင္နဲ႔ကားဒက္ဘုတ္ၾကားညုပ္ျပီးက်ဳပ္လဲေပါင္က်ဳိးသြားပါတယ္။

ျမင္းျခံအိမ္နားမွာျဖစ္ေတာ႔ အဲဒီအိမ္မွာဘဲနားေပါ႔။

က်န္တဲ႔မယားမ်ားကေတာ႔ သတင္းၾကားေပမယ္႔တစ္ေယာက္မွေရာက္မလာၾကပါဘူး။

က်ဳပ္ကလဲအလုပ္နားေတာ႔အထုပ္ျဖည္စားေနရေတာ႔ သူတုိ႔ဘယ္လုိေနၾကစားၾကမယ္ဆုိတာ

ဦးေနွာက္ေျခာက္ခံျပီး မေတြးမိတာလဲအမွန္ပါဘဲ။

ဒီလုိနဲ႔သုံးလေလာက္ၾကာေတာ႔ ကားျပန္ေမာင္းလုိ႔ရေတာ႔မွ က်န္တဲ႔အိမ္ေတြကို

ျပန္ေျခဦးလွည္႔ပါေတာ႔တယ္။

က်ဳပ္က မေထာက္ပံ႔နုိင္ေတာ႔ မယားေတြကလဲ ခပ္တင္းတင္း သားေတြကလဲက်ဳပ္နဲ႔ခပ္ကင္းကင္း။

မတတ္သာလုိ႔လက္ခံ ရတဲ႔သေဘာမ်ဳးိနဲ႔ေပါ႔။

ေရႊဘုိသားတုိ႔ဘက္မေရာက္ခင္တစ္လေလာက္မွာ က်ဳပ္ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔လမး္မွာဆုံၾကေတာ႔

မယားငယ္ငယ္ေလးယူျပီး ပစ္မထားနဲ႔ေနာ္ဆုိျပီး အတည္လုိလုိေျပာတဲ႔ေကာင္ကေျပာ

စသလုိလုိ ေျပာတဲ႔ေကာင္ကေျပာဆုိေတာ႔ က်ဳပ္လဲေရႊဘုိသူေလးကို သတိရလာပါတယ္။

သတိရဆုိေ၀းေနတာကလဲ ေလးလနီးပါးကိုးဗ်။

ဒါနဲ႔ဘဲ က်ဳပ္လဲေနာက္တစ္ေခါက္ကုိ ေရႊဘုိသားတုိ႔ဘက္ ကုန္တင္အလွည္႔ေျပာငး္ယူလုိက္ပါတယ္။

က်ဳပ္ေရႊဘုိသူနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ သူက မူပ်က္ေနသလုိေအးတိေအးစက္။

သားျဖစ္တဲ႔ေရႊဘုိသားဆုိတဲ႔ေကာင္ကလဲအေဖကို စကားေျပာရင္ခံတန္တန္။

လူကြယ္ရာက်ရင္ အေမ႔လင္ၾကီး အေမ႔လင္ၾကီးနဲ႔ၾကားရတာ နားခါးစရာ။

က်ုဳပ္လဲ တစ္ညအိပ္ျပီးျပန္ထြက္လာခဲ႔ပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔လမး္တစ္၀က္ေရာက္မွ က်ဳပ္စိတ္က ဘာျဖစ္သြားတယ္မသိဘူး

အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာေတာ႔ လမ္းမွာရွိတဲ႔အသိကားဆရာဆီကို၀င္၊

သူ႔ကိုကားေပးျပီး ဆက္အေမာင္းခိုင္းျပီး လမ္းတ၀က္ကေနလွည္႔ျပီး

ၾကဳံရာကားနဲ႔အိမ္ျပန္လာပါေတာ႔တယ္။

က်ဳပ္လဲအိမ္ေရာက္ေရာ ျမင္ရတဲ႔ျမင္ကြင္းေၾကာင္႔က်ဳပ္မ်က္လုံးေတြျပာေ၀သြားပါတယ္။

ေရႊဘုိသူက်ဳပ္မိန္းမက ထမီရင္ရွားနဲ႔အိပ္ခန္းေပါက္မွာရပ္လုိ႔။

ေက်ာေပးထားတဲ႔ေကာင္တစ္ေကာင္က  သူ႔လက္ေမာငး္ေလးကို ကိုင္ထားတာလဲျမင္လုိက္ေရာ

အိမ္ေဘးမွာေတြတဲ႔ထင္းခုတ္ဒါးနဲ႔အဲဒီေကာင္ကို ၀င္ခုတ္ထဲ႔လုိက္ထည္႔လုိက္ပါတယ္။

က်ဳပ္မ်က္ေစ႔ထဲျပာေ၀ေနေတာ႔ဘာမွ မျမင္ေတာ႔တာလဲအမွန္ပါဘဲ။

ေနာက္ဆုံးေတာ႔က်ဳပ္လဲအခ်ဳပ္ထဲေရာက္ က်ဳပ္မယားလဲရူးေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္

ဟုိေကာင္ကေတာ႔ ညာဘက္လက္ အရင္းကေနျပတ္ နားရြက္တစ္ဖက္လဲျပတ္၊

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျပတ္ထြက္သြားတဲ႔ဟုိေကာင္လက္က ေဘးနားမွာရွိေနတဲ႔ က်ဳပ္သားေလး

ေရႊဘုိသားနားကို ျဖဴတ္ကနဲ႔ျပဳတ္အက် အဲဒီေကာင္ေသြးလန္႔ျပီး စကားမေျပာနုိ္င္ေတာ႔ဘဲ

ဆြြြြံ႕အသြားလုိက္တာ အခုထိပါဘဲ။

ေမြးထားတုနး္က အေကာငး္ က်ဳပ္ပေယာဂေၾကာင္႔ ဒုကၡိတျဖစ္သြားပါတယ္။

က်ဳပ္လဲဟုိအထဲမွာ 3ႏွစ္ေလာက္ေနျပီးျပန္ထြက္လာေတာ႔ က်ဳပ္ကိုဘယ္မယားကမွ

လက္မခံၾကေတာ႔ဘူး။

ဘယ္သားကမွလဲ အေဖလုိ႔မသတ္မွတ္ၾကေတာ႔ဘူး။

အဲဒီကစျပီး က်ဳပ္လဲ ဘယ္သူ႔အိမ္မွမေနေတာ႔ဘူးဗ်ာ။

အလုပ္လဲမလုပ္ေတာ႔ဘူး။

ထမင္းဆာရင္ေတာင္းစားမယ္။

အရက္ဆာရင္ေတာင္းေသာက္မယ္။

အိမ္ခ်င္ရင္လမ္းေဘးမွာအိပ္မယ္။

ေနခ်င္သလုိေနမယ္။

တစ္ခါတစ္ခါေတာ႔လဲ က်ဳပ္သားေလးေရႊဘုိသားကို

 သတိအရသားဗ်ာ……………………………………………

 

ဒီဇာတ္ေၾကာင္းေလးကိုေျပာျပတဲ႔သူကေတာ႔ က်ေနာ္လမ္းေလ်ွာက္ေနက်လမ္းမွာအျမဲေတြ႔ေနက်လူေပါ႔။

ဒီနားကလူေတြကေတာ႔ သူ႔ကိုသိပုံရၾကပါတယ္။

က်ေနာ္ကသာေျပာင္းလာတာမၾကာေသးေတာ႔ သူ႔အေၾကာငး္မသိတာ။

အဲဒီေန႔ကေတာ႔လမး္ေလွ်ာက္ရင္း မုိးရုတ္တရက္က်လာေတာ႔ သူေန ေနက် သစ္ပင္ေအာက္ကိုမုိး၀င္ခုိ

ရင္းသူေျပာျပတဲ႔ဇာတ္လမး္ကို သိလုိက္ရတာပါ။

ထူးျခားတာကေတာ႔ သူနာမယ္ကလဲ ကိုေပါက္ က်ေနာ္႔နာမယ္ကလဲကိုေပါက္။

သူကဘ၀ပ်က္ေနတဲ႔အရက္သမား က်ေနာ္ကေတာ႔ စာသမား။

ေလာကမွာ နာမယ္တူမရွား လူတူမရွား ဆုိတာ သိပ္မွန္သေပါ႔ေနာ္။

အျဖစ္အပ်က္ျခငး္တူသူေတြလဲ အမ်ားၾကီးရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕ေနာ္။

ဒါေၾကာင္႔လဲ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ စာေတြထဲမွာ တုိက္ဆုိင္မူ႔ရွိရင္ခြင္႔လႊတ္ပါလုိ႔ထည္႔ေရးၾကတာေပါ႔။

မိုးတိတ္သြားေတာ႔ သူကိုနုတ္ဆက္ျပီးသာ ထြက္လာခဲ႔တယ္

စိတ္ထဲမွာေတာ႔ နာမယ္တူျပီး ဘ၀မတူတဲ႔ အရက္သမားကိုေပါက္က ကပ္ပါလာတုးံ……………

သူနဲ႔ သူ႔သားေလး ေရႊဘုိသား ဘယ္လုိဆက္စခနး္သြားၾကမယ္ဆုိတာ ေတြးမိေနတုံး……………

 

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

(21-6-2011)